Emmy Nellissen
Alleen ga je sneller, samen kom je verder
Door Wout Zellenrath
28-12-2022
Afgelopen donderdag, 15 december, was de laatste dag van Emmy Nellissen als kwartiermaker voor Breda Stad in een Park. Samen met haar kijk ik terug op de afgelopen twee jaar. Wat inspireerde haar? Waar is ze trots op?
Park in de stad
Met het weer heb ik in ieder geval weer geluk. Het wordt duidelijk kouder, maar met een winters zonnetje op ons gezicht lopen we het Park Valkenberg in. Want de ambitie mag dan zijn om een stad in een park te worden, een park ín de stad hebben we al langer en dat is precies waar Emmy met mij wilde afspreken.
Voor Emmy is het park namelijk het eerste wat ze ziet als haar werkdag begint. Vanuit het station loopt ze via het park naar het gemeentehuis en komt ze meteen in de juiste ‘vibe’: Een stad in een park!
De focus lag daarbij de afgelopen twee jaar echt op het opstarten van een beweging. Emmy zegt daar zelf over: “Praktisch hebben we zeker wel dingen bereikt, maar het ging toch vooral om het verspreiden van het verhaal. Je kan wel heel hard aan de slag gaan, maar dan ben je vooral zelf heel hard aan het werk, terwijl je nou juist wil dat zovéél mogelijk mensen betrokken worden.” Stiekem denkt ze overigens wel dat er al veel meer in beweging is gezet: “Je ziet ook niet altijd wat er gebeurt. Misschien zijn er al wel allerlei kleine initiatieven ontstaan, waar wij nog totaal geen weet van hebben.”
Al met al kijkt ze trots terug op de afgelopen twee jaar. Die twee jaar begonnen voor haar met een traineeship waarvoor ze zelf de gemeente benaderde. Ze kende de ambitie van Breda en wilde daar graag aan bijdragen. Tom Rozendal (coördinator Stad in een Park, gemeente Breda) hoefde daar niet lang over na te denken en kende de perfecte opdracht: het opzetten van een community om de bewoners te betrekken bij de groene ambities. Na haar traineeship bleef Emmy werkzaam bij de gemeente als kwartiermaker. In die rol is zij steeds de schakel geweest tussen gemeente en, de inmiddels geformaliseerd in een zelfstandige stichting, Breda Stad in een Park.
Biologieles: “Ik dacht echt Wow!”
Dat traineeship was geen toeval. Emmy was heel bewust op zoek naar een duurzame opdracht. Met een studie antropologie op zak moest dat echter niet in de biologische hoek gezocht worden. Toch is die drang om te streven naar een duurzamere wereld wel ontstaan tijdens de biologieles. “Ik weet het nog heel goed. Dat was een keer bij biologie in de tweede van de middelbare. We kregen een les over biologische landbouw. Ik vond het zó vreemd dat dat niet veel meer gedaan werd. Ik dacht echt wow! Dan kun je dus gewoon lieveheersbeestjes inzetten, of vogels! Waarom is dat niet gewoon de standaard?!” Toen ze later ook nog de film An inconvenient truth zag was het helemaal duidelijk: Hier ligt haar passie.
Die passie spat er van af als we verder praten over klimaatverandering en de ecologiecrisis. Waar Emmy aan de buitenkant een lief en aardig meisje is om te zien, komt nu een uitgesproken mening naar voren. Die heeft ze ook niet alleen op een beleidsmatige manier vertaald. De afgelopen jaren is zij ook actief geweest als milieuactiviste. Daarvan had ze nu ‘even pauze nodig’, maar belangrijker nog, ze merkte ook dat activisme niet altijd de juiste weg is om zaken voor elkaar te krijgen. Voor Breda Stad in een Park heeft ze die twee daarom ook duidelijk van elkaar gescheiden gehouden.
“Het is toch superfijn voor álle Bredanaars als Breda straks een stad in een park is.”
Terugkijkend is Emmy vooral trots. Trots op alle mensen die zich enorm in hebben gezet. De mensen die ermee aan de slag zijn gegaan toen het allemaal nog niet zo duidelijk en concreet was, maar die er vanaf het begin in geloofden.
“Én ik vind de Tuinplantenkringloop Breda erg geslaagd. Die is grotendeels ontstaan doordat er mensen in de community rondliepen met een gelijksoortig idee, die ik bij elkaar kon zetten. Daarna ging het heel hard. Als je kijkt wat daar nu staat, dan is dat wel écht een succes.”
Toch was het lang niet altijd makkelijk. Zeker in de periode dat er nog geen stichting en bijbehorend bestuur was. Toen legde Emmy zichzelf naar eigen zeggen ook aardig wat druk op. “Ik was mensen aan het werven zonder dat het al heel concreet was. Voorafgaand aan een bijeenkomst dacht ik vaak: Komen er wel genoeg mensen? Is het programma wel interessant?”
Juist daarom was het ook belangrijk om focus aan te brengen. “We hebben er bewust voor gekozen om ons te richten op groen (planten) en blauw (water). Op het niveau van een stad als Breda heb je die focus nodig.” Over die focus zegt Emmy later nog: “Ik ben zelf heel ongeduldig als het gaat om belangrijke veranderingen, dus dat was soms voor mij ook echt een proces, maar ik heb wel geleerd dat je gewoon langzaam die stappen moet zetten. Dan hoeft niet alles meteen tegelijk.”
Breda Stad in een Park is hier om te blijven!
Voor Emmy zit de betrokkenheid bij Breda er nu op. Ze verhuist binnenkort naar Duitsland. Al zal ze Breda niet snel vergeten: “het is door zoveel mensen groot gemaakt. En ik had het geluk om een vrijwilliger te zijn die er toevallig ook nog voor betaald krijgt. Als ik over een tijdje weer langskom, hoop ik dat het nog groter is en dat er allerlei mooie nieuwe initiatieven zijn ontstaan. Het is heel fijn dat de community uit handen kan geven terwijl er een stevige organisatie staat. Breda Stad in een Park is hier om te blijven!”